Ben insanı,yaralarından tanırım.
Karakaşından, karagözünden değil.
Duruşundan,bakışından,
Kaşını kaldırışından,
Omuzlarının düşüşünden,
Ayaklarının üzerinde duramayışından,
Gözyaşlarının süzülüşünden,
Yalnızlaşmasından,
Yorgun duruşundan
Sesinden tanırım ben.
Konuşurken sesinin titremesinden,
Sözlerinden tanırım.
Çokça özlem, biraz da sitemli oluşundan.
İzlerinden tanırım
Biraz ürkek,biraz dakırılgan
Gözlerinden tanırım
Delip geçen bakışları
Geçmişteki mutlu güzel anlara
Çokça özlem ve pişmanlıklar var
Ben insanı yaralarından tanırım.
Kayıt Tarihi : 2.2.2024 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1.5 yaşından başlayıp,45 yaşa kadar yaşanan onca acıdan sonra ,bir anlamda insanların ruhundaki yaralarını hissedebiliyorum. Aynı acılardan geçenler anlar,acıların insanın ruhunda ve bedeninde açtığı onarılmaz yaraları.
şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Teşekkür ederim.??.Saygılarımı sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (2)