yaralarımız;
geceden kalan iç çekişlerimiz...
yaşadıklarımız
maviyle başladı, mavide kaldı
yağmurun içini dökmesi gibi
damlaların toprakla buluşması gibi.
gökyüzüne ağ örmeye çalışan,bir örümcek gibi...
tek bir mumla aydınlattın,flu akşamlarımı
senin yağmurunda ıslanırken,
ıslanmamak için,hüzün yagmurundan kaçmadım
kaçsam ne değişecekti ki.
çırpındıkça daha çok ıslandım...
Kayıt Tarihi : 27.4.2014 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!