Yaralarımız Eksik Olmaz Bizim

Yıldızlara tutmuşlar karanlığımızı
Güneşimiz susmuş konuşamıyor ışıltısı

Biz çıkıyoruz sanıyorlar kalbimizi açınca
Oysa
Zemheri avuçluyor suskunluğumuzu

Yok olmadılar
Toprağa akan nehirlerimiz
Çukur dolu denizler birikti yüreğimizde

Geceler yüreğimizde olgunlaştı
Yalvardı kaybolan yıldızlara
Hıçkırık sesiydi
Güneşin gelişi

Yaralarımız doğumumuz gibiydi
Ölümü özleyen
Ağırdı yere basan adımlarımız

Güllerimiz tomurcuk olmaya direnirdi
Dökülmemek için
Yüzümüz merdivene çıkardı
Her basamak
Bir çizgi yumağı
Çizgilerimiz hep bir terk edilişti bizi
Ucu mutluluğa çıkan aldatışlar yaşatırdı