Yaralar, Yaralar, Yaralar Beni

Bir çocuk küçükten yetim kalırsa
Yaralar, yaralar, yaralar beni
Bir garip gurbette mahzun olursa
Yaralar, yaralar, yaralar beni

Bir ozan bir yanık türkü çalınca
Ayrılık hasretlik dile gelince
Gönül derdi söz konusu olunca
Yaralar, yaralar, yaralar beni

Fakirin çektiği yokluk belası
Ömrünü bitirir dolmaz çilesi
Mazluma değdikçe zalim sillesi
Yaralar, yaralar, yaralar beni

Tilkinin aslana karşı koyması
Kalleşliği kahramanlık sayması
Kötülerin kendi kendin övmesi
Yaralar, yaralar, yaralar beni

Hüdai’yim mangaldaki bir közüm
Daha bana üflemeye ne lüzum
Güvendiğim yere geçmezse sözüm
Yaralar, yaralar, yaralar beni