Yaradılış Elbisesi Şiiri - Mustafa Bulan

Dünyaya gelirken aynı fizik elbise
Allah giydirmiş kullarına, ey ibişler!
Ormanda dolaşırken benzerdi izciye
Biraz tıraş olsa etraftaki şebekler.

Irk, din, mezhep, tarikat, cemaat, milliyet...
Seni adam yapmaz, bunlar değil keyfiyet.
Ve hiç değil üst baş; aslolan cibilliyet!
Allah her üryana vermiş, aynı kıyafet...

En az bir lisanı var dünyada herkesin…
Ve şu dillerin kimi kısa kimi uzun.
Ancak rengi aynı ağızlarda dillerin!
Irk; ister beyaz, isterse hep siyah olsun.

Fazla kafana takma şu fesi, şapkayı…
Saç, kaş, burun, gözler, kulaklar hepsi aynı!
Hem uçarsın sonra, rahat bırak kafayı(!)
Allah yarattı böyle, değişme dünyanı(!)

Teknoloji, yiyecek, elbise, alfabe...
Hepsi de araç, insanlığın ortak malı!
Yeter ki edepli giyin ve helalden ye!
Şu kafan tüm insanlığa değer katmalı...

Bir baş, iki bacak, arada bir de gövde.
Kısa kalır ellerin, her biri bir yanda.
Ayaklara dikkat et, gezmesin pislikte!
Eğilmen gerekir temizlerken sonunda...

Pendik/22.11.2018