Yaradılış Elbisesi Şiiri - Mustafa Bulan

Dünyaya gelirken aynı fizik elbise
Allah giydirmiş kullarına, görmez gözler!
Ormanda dolaşırken benzerdi izciye
Biraz tıraş olsa etraftaki şebekler.

En az bir lisanı var dünyada herkesin;
Varsın şu insanlık farklı şeyler konuşsun.
Lakin rengi birdir ağızlarda dillerin;
Tenler ister beyaz, isterse siyah olsun.

Bakma ırk, din, mezhep, tarikat, milliyete…
Bizi insan yapmaz, bunlar değil keyfiyet
Hele üst baş hiç değil; bak cibilliyete;
Allah her kuluna giydirmiş tek kıyafet...

Vallahi yalan türküde geçen şu sözler:
“Dünyaya üryan geldik, üryan gideceğiz”.
Yaradılış elbisesini hiç görmezler!
Tek tip elbiseyi eskitip gideceğiz!

Ölünce eski elbiseyi sarıp beze
Güya çirkinliği gizleriz kendimizden(!)
Halbuki doğarken güzel verildi bize;
Bozup dağıtarak gideriz evimizden!

Fazla kafana takma şu fesi, şapkayı;
Hepsi aynı; saç, baş, burun, gözler, kulaklar…
Hem uçarsın sonra, rahat bırak kafayı(!)
Bu Allah’ın sanatıdır, değişmez bunlar!

Teknoloji, yiyecek, elbise, alfabe...
Her biri araç, insanlığın ortak malı!
Yeter ki edepli giyin ve helalden ye!
Kafayı besle, dünyaya değer katmalı...

Her biri bir yanda, ellerin yere baksın,
Bir baş, iki bacak, hem gövde var arada,
Ayaklara dikkat et, pisliğe basmasın;
Eğilmen gerekir temizlerken sonunda...

Pendik/22.11.2018