Yaradana Mektuplar Şiiri - Gülbeyaz Balta

Rab ile aramda ki mesafe değil uzun
Bir sela ile serilir vücudum mermere
Yıkarlar ağlayışlarla beni sanki hiç ağlatmamışlar gibi
Boylu boyunca serilirim öylece cansız
Ne bir üzüntü ne bir umut
Artık kapandı perde
Gömerler belki öğlen belki ikindi
Atarlar toprağı üstüme avuç avuç
Dolar içime vedanın hüznü
Uzunca vakit birtek hoca kalır
Okur Yasin'i şerifi
Gider bir sonraki namaz vaktinde
Tabi ya bekleyecek hali yok ya beni
Herkes sınavdan geçme peşinde
Ne ana ne baba ne kardeş
Hiç kimse kalmayınca anlarsın
Bu dünya boşmuş koşuşturmuşum uzunca vakit
Üzmüşüm kendimi ardımdan bir Fatiha okumayacak insanlar için
Gelir Münker ile Nekir
Hani kim var şimdi yanında
Kim kurtaracak seni
Gözlerimden yaş akar
Kâinata hüzün dolar
Sanırlar bulutlar ağlar
Bilmezler ne sırlar ne acılar var bedenimde
Dilim susmuş bedenim sussa ne yazar
Kalem küsmüş bana
Yar gelse ne yazar
Şair hanım ne olacak bu hal
Der durur eş dost
Bilmem ki var mıdır bu derde deva
Dünya ile ahiret arası
Tıpkı cennet ile cehennem arası
Araftayım şimdilik susma orucundayım
Meryem ananın kavmi ile Hasbihalim bu ara
Susarım edepsizlik sanarlar
Korkak derler
Yok ki konuşsun benim yerime bir çocuk
Yok ki bir asam yarayım denizleri Musa Aleyhisselam gibi
Ey Rab benim bu halim ne olacak
Medet ya Hâk

Gülbeyaz Balta