Yâra Şiiri - Urungu Şad

Selâmsız günler bana bugünlerde,
Ne gecesi, ne de sabahı…
Vukuat var sanki de, kaybolmuş gibiler
ve belki de sorgu hâlindeler;
Bana, kalemime ve sayfalarıma yardımcı oldukları için belki…
Sabahı bekleyişime ortak olduğu için geceyi,
güneş ışıklarıyla umutlarımı körüklediği için sabahı mahkum mu ettiler yoksa?
Ey, gökte salıncağa oturmuş çocuk misâli sallanmadan duran yıldız!
Haber eyle geceden…
Ey, göz yaşlarımdan sonra çıkan gökkuşağı!
Sabah nerede? Söylesen!
Ey Orçun!
Sen, Orçun nerede bilmezken…
N’olur ki Kaf Dağı’nın yerini bilsen,
binsen Zümrüd-ü Anka’ya,
uçsanız, süzülseniz diyârlara…
Sevsen bir diyârı,
Kalsan o diyârda,
Ölsen o diyârda
Sevdiğin o yârla…