Yara Şiiri - Kağan İşçen

kapandım sandımdı
açıldım görünce seni
çiçek çiçek
yayıldım yeryüzüne
ben açtıkça çoğalır gökyüzü
artar eksikliğim
aşk aşk olmadan
ben ben olamam ki
çığlar düşer kirpiklerimden yüzüme
ama sen bilemezsin sendekinin nasıl bende açtığını
bilsen sevda sevda olmazdı zati
belki de içine kapanırdı yeryüzü
günaydın bile diyemeden baharlara
seni görünce buharlaşırım akarım
kimi zaman kabuk bağlar utançtan üstüm başım
seni görünce açılan yüreğim
yokluğunda katılaşır kendine sanrılı
sanar ki kuşlar uçmayacak bir daha
ve hiçbir yara açılmayacak gül gül
gülüş gülüş
bunalım zamanları gibi hilekar
palaspandıras pejmürde ama arınmış
tüm tortularından hayatın yakınarak
ölüme mecburiyetine
kurulu düzenim yok affet beni
yağışlı havalarda sızlarım
yağmurlar seni anımsatır için için yanmışlığıma
bol güneşli ovalara versem varlığımı
küçücük bir bulutun peşinde harcarım zamanımı
kahırlanırım sana kanmışlığıma
ilacım yok
nedenim derinlerinde bakışlarının
vurgunlarına dalmışım bir karabatak gibi
en güzel oyuncağımdı izleyişin denizleri çünkü