Yara Şiiri - Zehra Balsatar

Kabuklu bir yara ile geziyorum
Koparıp atamadığım
Sevip sahip çıkamadığım
Ara sıra tatlı tatlı kaşınan
Kaşıdıkça yeniden kanayan
Kanadıkca yeniden kabuklanan
Aptal saptal bir döngü
Kırılmaya mahkum !

Gözlerinden tanırmış insan celladını
Gördüm ve tanıdım
Şimşek çaktı beynimde o an
Kalbim bir daha eskisi gibi çarpmadı
Sevdim ve tekrar yanıldım
Tüm yenilgilerden daha tatlı
Tüm sevmelerin üzerinde
Tüm hislerin en içteni
Hiç haketmediğin kadar gerçek
Hiç haketmediğim kadar ikiyüzlü...
Kabuk bağlamayan şu yara
Gizli değil artık aşikar
Yalanlarından mütevellit...

Bazı yaralar bazı yaralardan daha derindir
Yastığında döndürür de uyutmaz insanı...
Gece gündüz ne yana dönsem...
Baktığım heryerde sen, her yüz biraz sen...
Bir bulut kadar kalabalıklar içinde yalnızız...
Ne fırtınalar koptu senden sonra bir bilsen
Yoruldum dinmek bilmeyen medcezirlerden
Yuttuğum her söz şiir olur akar dilimden
Tuttuğumuz her şarkı bir anı şimdi zihnimde
Tek eksiklik kaldı senden hatırımda ,
Bir şarkı bile söylemiş değildin henüz bana...

Zehra Balsatar
Kayıt Tarihi : 16.4.2023 02:02:00