Yar ve Yara Şiiri - Adem Ayazsın

Ondaki güzellik kimseye benzemezdi
Huri onu görse, ben güzelim demezdi

Bir gülüşü var ki, güller onu tanırdı
Çiçekler, o varken açmaya utanırdı

Senin kalbin bana dar geliyor derdi
Oysa kalbim Rahman'ın sığdığı yerdi

Olsaydı, güzelliği kadar bir yüreği
Meleklerin bile belki yoktu gereği

Ruhum, sıcak bedenimden ayrı ve ılık
Ölümden bile zor imiş, yardan ayrılık

Meğer, ölümün diğer adı onsuzlukmuş
Hayat, onun gözlerindeki sonsuzlukmuş