Yar Olmaz Şiiri - Veysel Şimşek

Hayırsız insandan beklemem fayda,
Ben yaya gezerim, sende gez ayda,
Bir celsede beni boğarsa çayda,
Anlarım ki ondan bana yar olmaz.

Hain saltanatçı, varlık babası,
Yoktur insanlığa gayret çabası,
İnkârcı, yeminci olmaz tövbesi,
İşte dünya bu kadarda dar olmaz.

Düzen böyle ezelinden ezeli,
Fakir kuru ağaç, dökmüş gazeli,
Zalim dünya zenginlerin özeli,
Vicdan, insan bu kadarda kör olmaz.

Gasp edip birbirn çarpan çarpana,
Ben yapamam hayat bundan zor bana,
Fakir eker, biçer gelmez tırpana,
Üç kuruşla, beş kuruşla kâr olmaz.

Çok değişti bizim beyin hayatı,
Bir zaman çobandı şimdi çok iti,
Yoksula kuru ekmek, ağa yer eti,
Ağa verir bu kadarda kör olmaz.

Ağam bu dünyada görmezse beni,
Ararım, bulurum mahşerde seni,
Ömür kısa bekle derim o günü,
İyi düşün cehennemde car olmaz.

Veysel der; Ararım nerde merhamet,
Kalanlara sağlık, ölenen rahmet,
Şaştım kaldım dünya ben sana hayret,
Hep bana hep bana her gün ver olmaz.