Yâr Gibi Sar Beni Şiiri - Baki Ortak

Yâr gibi sar beni
Sar beni ey kara toprak
Yâr gibi ana gibi sıcacık kollarınla
Dert yüklü omuzlarımı al koy bağrına
Usulca ört üzerimi
Sanki dünya hiç olmamış gibi sessizce

Bir ömür bekledim sevgiyi
Bir ömür aradım huzuru
Ne kucakta buldum ne şehirde
Senin sessizliğinde var o sonsuz duruluk
Senin koynunda biter bu kırık gurur

Geceler bana ağır
Yıldızlar bile küskün bana
Yar gideli umut da sönmüş
Rüzgârda kalan sesim
Adını fısıldar toprağa

Yandım kavruldum yıllarca
Bir avuç sevdaya hasret kalmışım
Kül oldum rüzgârda
Bir çift gözün izinde
Bir ömrü harcadım adını anarken

Şimdi gel ey kara dostum
Sar beni yar gibi sarmala
Yalansızsın vefalısın
Ne sitem edersin ne de söz istersin
Bir tek huzur ver bana

Bir hoyrat gibi dağ rüzgârı essin üstümden

Gözyaşım taşa değdi iz kaldı yerinde
Dermanım tükendi söz kaldı dilimde
Kader yazmış adı köz kaldı elimde
Sar beni ey kara toprak sar beni sessizce

Ben artık yorgunum dünya
Sevdalar yalan, dostluk masal
Bir sen varsın baki kalan
Bir sen sararsın beni yar gibi
Bir sen unutmazsın acımı

Gecenin koynunda anılar ağlar
Ay bile eğilir toprağa
Belki bir gün biri gelir
Bir mezar taşında adımı okur
Ve fısıldar usulca
Burada bir yürek yatıyor
Adı Kul Ortak

KUL ORTAK