Yar Benim Şiiri - Yusuf Maral

İzin ver gönlünde yuva kurayım
Evimi ocağımı yıkma benim
Şurada bir taş misali durayım
Sevdamı bir köşeye atma benim

İncinmem , basıp geçsen de tenimi
Bilirim haddimi, Sende yerimi
Vur kılıçla dilersen de Ser'imi
Dil ile canımı acıtma benim

Yaprak düşer dalından, döner mi
Tutuşan yürek su ile söner mi
Seveni böyle ağlatmak hüner mi
Boş yere yaşımı akıtma benim

Sen Eliftin, Ben de seni okudum
Sende bildim beni, evvel yok idim
Ellerinde fermanım, akıbetim
Sebepsizce kalemim kırma benim

Bülbüle güllerin dikeni neyler
Çatık kaşın, ömrümü viran eyler
Lâl olmuş dilim,zaten tutmaz eller
Gönlüme de pranga vurma benim

Aşığım gözüm kör, kulağım sağır
İste gelirim, Cehennemden çağır
Çıktı kamburum, sevda yükü ağır
Hasreti de sırtıma sarma benim

Maral'ım Nedir bu garip inadın
Bir dokundun ise, sen bin kanadın
Sonunda kırıldı kolun kanadın
Dermanın yoksa derdim sorma benim
Ah yar benim