geçmişim
körlüğün içinde çağlardı
gül yüzlü yar için gece gündüz
yar diye ağlardı
yar belki habersizdi
elini kolunu bağlardı
yar dedim yaramadın gönlüme
yılların ardından uç ta gel
geçmişim kendimden
varlığın içinde yokluk çekerdim
sözüm sığmazdı dilime
yar der türkü yakardım
yar belki habersizdi
dolu gibi yaş dökerdim
sar dedim saramadın gönlüme
kulvarın derdinden aç ta gel
geçmişim kendimden
uyur uyanıktı ozan efe
hüzünlerim hüzzama değince
üzüm yoldum almadı küfe
duyanlar başlarını eğince
yar belki habersizdi
aguları doldurdum kaldırdım şerefe
var dedim varamadın gönlüme
dilberin yurdundan göçte gel
271109denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 27.11.2009 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!