Ölüm orucunda ki bir insanın yüreğiyle sevdim seni..
Yiğitce..
Korkusuzca....
Ölüme teğet geçerek,
hayatla barışık ve onurluca..
Küçük bir çocuğun camda annesini beklerken yaşadığı korkuyla
sevdim seni..
En büyük korkum ölüm değil, kaybetmekti seni..
Ölüm kaybetmek,
yaşamak ise senin yanında nefes almaktı..
Ödülümdün Sen..
Cezam ise yokluğundu....
_10.06.2013
Gülseven AksoyKayıt Tarihi : 12.9.2013 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!