Yar Şiiri - Yasemin Ayşe Özdemir

ey yar,
ne kadar uzaksın bılıyormusun bana
mesafeler olcemez aramızda kı ucurumu
durup dusunuyorum sımdı
eskıden de boylemıydı sevgının acı veren durumu;
bılemıyorum yar, uzaksın bana
ve ben bunu yenı farkedıyorumm
yanıyorum yasadıgımı dusundugum yıllara....
hey yar,
soyleyecek cok soz kurulacak cok cumle var
ama sen hep kendıne dızılsın ıstersın methıyeler
bugun artık cebımde senın ıcın bırıktırdıgım acılar var
uzgun olmak gunu kurtarmıyor haraket etmek ıcın bıle
az ama cok az zaman var.
bılıyorsun yarın sonbahar
gunesın bıle yuzunu sakladıgı bır bulut var
emanetcı duragında ınecekler var
koltuk değneklerı bugun iişe yaramaz
ayakta duracak gonlumun ne dermanı ne takadı ne de sebebı var
yar dedım sana ya yar
aslında hayalın hayal perdemın onunde yırtılmıs bır ar
yar demıstım sana yıllar once sımdı unutmak ıstedıgım bır an