Yapraklar ki bahar kadar taze

mutluluk vadeden yollar var önümüzde
büyüsü sarıp sarmalar bizi
tozpembe bulutların üzerinde
kaderlerine terk edilmiş gibiyiz zeynep
bu yüzden işte yalancı umutlar

bazen de hayallerimiz yıkılır aldığımız haberle
çarpar gideriz delip geçmek istercesine kapalı olan tüm kapılardan
yüreğimizin içi alev kızıllığı
korkularına sürüklenen bir zaman kesimi bu olsa gerek…
bir başka alışkanlıklar edinmişiz biz zeynep
galiba bir değişim için başkalaşıyor ruhumuz
işte bu yüzden değişiyor renklerin görüntüsü

avuçlarımızın içinde tuttuğumuz eski bir yangın
kaç kez tükenmişliğin kızgın ateşine salınırız
içimize gizlenmiş gizli öfkelerin bağ bozumu zamanı belki de…
olası bir düş yaşamı değil bu zeynep
yeniden nefes almalar
bu yüzden işte yeniden nefeslenmeler

önümüzde deniz arkamızda ateş
açılan denizler serinleşen ateşler biziz
ateş bizde…deniz bizde zeynep
bak nihan bakışlı şebnemler oynaşıyor rüzgarda
yapraklar ki, bahar kadar taze
işte bu yüzden elvedalara alışmışız

izin verilmiyor mutluluğa kavuşmamıza zeynep
bir nebze yanında kalmamızı sağlayacak kadar
bir nebze kelebeğin kanatlarının öpmesine bizi,
bir nebze yüreğimizin ışıtmasına çiçekleri
işte bu yüzden izin verilmiyor
yıldızımızın doğmasına bir düşün göklerinde

dünyaya açılan kapı bir damla kandan ibaret zeynep
bütün tecelli denizleri, bütün aşk fırtınaları da
bir damla kanda dalgalanıp çırpınıyoruz
suya bırakılan bir damla kan gibiyiz
işte bu yüzden renk renk desen desen dağılıyoruz

düşenlerin ilki biz değiliz
kalp acısını unutamayan ilk biz değiliz zeynep
canımıza batan diken belli ki hiç çıkmayacak
hep bir yanı hep yaralı kalacak kalbimizin
kaybetmişiz o kadar çok kaybetmişiz ki
işte bu yüzden kaybedecek hiç bir şeyimiz yok

redfer