Yapraklar iplik iplik süzülüyorken aynay ...

soğuktur yüzler aynanın orta noktasında
ölmüş gibi uyur yüreğinin derinlerinde birileri
doğar başka hülyalarda sevinçten titreyerek
sevebilen her ruh kendi bedeninde

her şey yarı gövdelerine kadar kristal
saydamlığında dinlenir nefesler
en derinleri gözlerin yıldızlarını da gösterir
saçların uçlarını okşar gümüş ışıklar
üzerinden kıvrıla kıvrıla akar gözyaşları
gümüş tozuna boyanır hüzün

elinden ne gelir
güzel olmayanı göstermekten başka
ayna üzerine bir dehşet sessizliği
kafa tutar kendi iradesine
elini uzatsa git dese gitmezler
ne vazgeçiş ne af dileme
fayda vermez

gözlerin anlamı kaybolur sırrında
gizinin adını tanımaz geceler
geçerlerken karanlığı ışıtarak
yitik kaygıları kırışık tasavvurları
tanrısal yıldızlar göklerin ucundan
gözyaşları aynanın sırrına dökülür
sonsuz bir rüyaya teslim edilir uykular

açılır gözler aynanın üzerinde sabahın en köründe
uykudan kalma zamanlarda dolaşılır
kendine yaklaşana gümüş asasıyla dokunur ayna
uyandırır güneşin ateşini başka dünyalardan
sevinçler patlar
altın çığlıkları düşer
özgürlüğe kavuşan yüreklere

bir buğuyla kucaklanır gün
toprağın üzerinden hoş kokular yükselirken
dalların arasına elmas tozları konup kalkıyorken
inci taneleri dökülüyorken yaprakların ucundan
yapraklar iplik iplik süzülüyorken aynaya doğru

her güzelliğin altında bir ayna imzası var
üzerinde bir tasdik mührü...

redfer