Yapraklar Şiiri - Dağlar Özügüç

Yapraklar birer birer kopuyordu ağaçtan
Bir ağaca baktım bir yaprağa
Ağaç mı bıktı yapraktan ?
Yaprak mı vazgeçti ağaçtan ?
Belli ki yaprak ilahi davet almıştı topraktan

Yuvadan ayrılan yaprak çok çekti rüzgardan
Savruldu oradan oraya
Kurtulamadı duvar diplerinden
Sokak aralarından yol kenarlarından
Zalim rüzgar ayırmıştı onu
Muhitinden kökünden dalından

Düşen yapraklar arzuyla sarıldı toprağa
Toprağın hasreti,harareti kavurdu
Yaramadı masum yeşil yaprağa
Oysa ne büyük umutları vardı
Dalında görkemi ile taçlanan yaprak
Eylüle boyun eğdi feda etti kendini toprağa
En şanslısı bile hapsoldu kitap sayfalarına

Sevgiden göremediler gerçeği
Yanlızca sevmekle yetindiler
Sevgilerini yeşertemediler
Bir iklim bile oluşturamadılar
Kavuşmak için yanlış baharı seçtiler
Hazanın bir adının da yanlızlık olduğunu
Bedelini aşklarıyla ödeyerek öğrendiler