Yaprak hesabı Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben yaprak döküyorum
Sarardım soldum diyorum
Sen eylül bu normal diyorsun
İlgisizlik sevenin yok oluşu
Yüreğimin ordan oraya savruluşu
Belkide bundandır ne dersin?
Yoruldum artık bunu da bilesin

Dökülen yaprakların hesabını
Tutmak da neden?
Döken rüzgar,bırakan dallar
Rüzgarda hayatın rengi değil mi?
Kader bu içinde bir düzen saklar
Böyle emretmiş yüce yaradan
Sevdana güvenin tam değil mi?
Tut yağmur damlalarını ellerinle
Sel olup kabarmasın
Yapraklar gibi sevdanı da
Derelere doldurmasın

Mutsuzluk uzun bir roman gibidir
Okursun okursun sonu gelmez
Mutluluk ise şip şak bir fotograf
Bir kere bakarsın bir daha
Albümden çıkarmak aklına gelmez
Geçmişi geride bırakmazsan
Hayatına devam edemezsin
Çünkü gelecek yaşayacağın
Hayatın tamda kendisidir

Sımsıkı tut yarin yüreğini
Herşeyin anlamı orda saklı
Kimsede bulamazsın onun sevgisini
Kaybedersen pişman olursun
Düşlerde bile göremezsin yitirdiklerini
Gidenler bir daha geri gelir sanma
Beyhude yere dövünürsün
İşini yarına sakın bırakma
O geç kalma özürlüdür
Gelmezse çok üzülürsün

Varla yok arasında yaşarsın aşkını
Gel demeye gururun elvermez
Git demeğe yüreğin izin vermez
Bu gel gitlere ömür yetmez
Boşa geçen ömür de geri gelmez
Varlığına mı sevinesin
Yokluğuna mı üzülesin
İşte bunu hiç bilemezsin