İstanbul’un en güzel mevsimi sonbahardır
sapsarı altınlar gibi dökülen yaprakların
ruhu okşayan hışırtısına kulak kabartılır.
Üsküdar’da, Çamlıca da içilen çayların tadı doyumsuzdur;
dökülen yaprak oldu mu hoş amma,
yitirilen dostlar olunca burulur yürekler inceden
aynı dalda yeşeren yaprakları yıkan rüzgar değil
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
yine mega bir kentin debdebesi içerisinde ince bir duyarlılığın ürünü .kaybolmuş bir şehir içerisinde insanın yeniden yeniden kendisini bulması gerek. bu dizeler elhak tanıklıktır.sesin ve soluğun hiç solmasın şair...
Mükemmel! Bundan başka denecek bie şey bırakmamış şair. Kutluyorum. Saygılarımla.....
Yine özenle seçilmiş kelimeler,duygular,
Birleşiminden güzel bir şiir çıkmış..
tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta