Yaprağa yazmak Şiiri - Dağlar Özügüç

Ne günlere kaldık bu dünyada
Ağaçlar kıyılıyor gündüz gözüyle
Papaptyalar yanıyor dağlarda
Sabah sabah güller ağlıyor
Dertli bülbülün feryadıyla
gelinciklerin çığlığı sarmış her yanı
Akasyalar hayata küsmüş
Sungü gibi dimdik kardelenler bile
Haksılığa boynunu bükmüş
Ne yazık kı herkes duyarsız olmuş
Karşı dağların sessiz yaşam çığlığına

Biz bir kırmız şarap kadehinde
Yada bir kahve fincanında
Çok kederler gömdük
Ama asla dillendirmedik
Hayatta herşeyi görmüş geçirmiş
Bu yorgun ve yılgın bacaklar
Sonunda yazık ki dert yükünden ağırlaştılar
Ama ortada bir sorun var
İnatla yürümezsek eğer
Bize pes etti diyecekler
Oysa biz ne zaman pes ettik?
Bu hayatı hep dimdik yürüdük gittik

Derdin varsa yapraklara yazacaksın
Bu dünyada yanlız olduğunu
Direnmekten başka çaren olmadığını bileceksin
Boşalmış kadehleri toprağa gömdüğün
Günlerdeki yalnızlığını unutmayacaksın
Ey dertli dalım biliyorum sende yanlızsın
Ama zayıf olmayacaksın bu hayatta
Ağlayacaksın ama gözünde yaş olmayacak
Gülüşlerin acılarına kalkan olacak
Hayatta ne olursa olsun dayanacaksın
Ölümüne var olacaksın bu hayatta
Gururun diri ve ayakta olacak
Öleceksen ağaçlar gibi ayakta öleceksin
Tasalanma sarı yaprağım bil ki sonunda
Sana layık olan kesinlikle seni bulacak