Yapma yar! Şiiri - Mehmet Ziya

Bir kelamı esirgedin benden,
Gittin…

Şimdi,
Prangalar vuruldu dilime,
Hüzün kelepçelendi gözlerime,
Gözlerim karakış,
Gözlerim yağmur bulutları,

Ne yüzüm gülüyor,
Ne canım tarhana çorbası istiyor artık,
Soğuk su içiyorum,
Birde akşamdan akşam dondurma,
Hani belki içimde ki yangın geçer diye...
Düşüyorum yollara, amaçsız,
Yürüyorum,
Yerde ki bütün kıvrımlarda seni arıyorum,

Sen bir daha bak ben dayanırım,
Düşe gelmeyen senden başkasını nasıl anarım,
Sen kara gözlüm benim ağrıyan her tarafım,

Sana bu satırlar abartılı gelir belki bilmiyorum,
Beni anlamazsın diye korkuyorum,
Bir az içiyordum ya sigarayı,
Biliyor musun?
Artık günden beş altı fazla içiyorum,

Kimseyle konuşmak istemiyor canım,
Dile gelmiyor senden başkası canım,
Sen kara gözlüm benim acıyan yanım,

Gelmeyeceğini, göremeyeceğimi bildiğim gibi,
Gittiğin yollara koşuyorum,
İçimden bir ihtimal diyorum, belki gelir...
Bir sigara daha yakıyorum,
Öylece kalıyorum, belki gelir…

Yanılmamışımdır! ! Gözlerini gördüm çünkü senin!
Sen böyle yakıp gidenlerden olamazsın,
Biliyorum. Beni bu kadar üzemezsin,
İç çekiyorum yar, gelemez misin?

Yutkunamıyorum, O anda dahi seni anıyorum...

Bu nasıl yanmak Allah'ım... Anlamıyorum!