daha dün sana emanet etmiştim
hani karşına gülerek geldim
hiç düşünmeden hergün yeni bir ben verdim
o sırlı dünyana nasıl da sana güvendim
sen benimdin
en güzel yerindeydin evimin
her seferinde beni yansıtırdın en gerçeğinden
hatta en dürüst sendin
saklayamazdım ki vururdun yüzüme
hüznümü de neşemi de
saatlerce dalardım karşında
bana beni yansıtışınla
bazen en güzeldim karşımda bana bakışınla
bazen çökmüş hüzün seli
savururdum saçlarımı
bazen rengarenk bir dünyaydım
ya da dupduru
sade alımlı veya soylu
karşında bulduğum huzuru unuttun mu
her çeşidinden bir ben emanet ettim sana
şimdi biraz kaybolmuş
biraz da bende değilim
az buçuk da hüzünlü
sana verdiğim her beni değil
bari dün emanet ettiğimi ver bana
hani düşünmeden saçmıştım ya mutluluğumu
güvenip de sana
yapma bee
sende mi riyakâr çıktın
zaten emanet ettiğim yerde kalbimi bulamadım
hiç değilse sen acı bana
güleninden bir ben yolla bu yana
zor bir şey mi istedim
sırdaşım AYNA...
(28 02 2007)
Aslı DemirelKayıt Tarihi : 10.5.2007 01:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslı Demirel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/10/yapma-bee.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!