Yapma Şiiri - Burçin Çelik

Nasıl sığdı o koskoca aşk bir elvedaya
El-veda…
El bile veda dedi
Ben veda diyemedim sana
Olmaz
Kabul etmem
Ben seni bir vedaya sığdırmam
Sığdırtmam!

Alır neşteri göğsünü deşerim
Kendimi oraya zincirlerim
Senden gitmem
Salma beni
Bırakma
Ben kalan aklımla kendime nasıl yeterim

Ömür geçiyor yarim
Ömür bitiyor hayalim
Bir ömre seni nasıl sığdıracağım diye düşünürken
Sen gidersen nasıl olur halim ahvalim
Yapma
Koyma beni sensiz
Şuracık da ölürüm hem de ecelsiz

Nasıl son bulur bu yürek yangınımız bir hoşçakalla
Nesi hoş bu kalmaların ah sevdiceğim bu kurtuluş sanma
Ben seni bu bedene türkü eylemişken
Her zerremle sana şiir şiir olmuşken
Yorma
Beni bunca kalabalıkta yapayalnız koyma

Acılarına yürek tokluğuna sarıldığım
Her bencilliğinde aşkına bir kere daha darıldığım
Ben bu kadar sencilken
Ben bu kadar bizcilken
Yaşamaya tövbe ettirme bana
Ölüme bu kadar meyilli yapma
Yapma
Vurma

Gidişine ana avrat sövdürtme bana
Tüm vedaları meydanlarda ibret-i alem olsun diye yaktırtma
Saçlarıma papatyalardan yaptığım taçtın sen
Solma
Beni susuz koyma
Hadi kapat o kapıyı
Bizi gönül evimizde gömme enkazlar altına….

Burçin Çelik