Cumhuriyet'le aynı yılda duyuldu sesi,
Ebubekir Hazım Tepeyran idi dedesi;
Fransızca öğrenip Rönesans'ı kokladı,
Ortaokulda iken doğdu yazma hevesi.
ÖYKÜlere doğru yola koyuldu,
Çarpıcı gerçeği çabucak buldu;
İlan etti yalın, özgün diliyle:
"ÖNCE EKMEKLER BOZULDU."
Karanlıkla boğuşan aydın kişi olarak
Yakışır mıydı ona haksızlığa göz yummak;
Horlanıp ezilenle buluşurken haykırdı:
"YALNIZLIK BANA YASAK."
Çarpık töreler ile sarılmışken dört yandan
Felek denen yalanla boğuşurken gariban
Bir ROMANa yükleyip savurdu çığlığını:
"GARİPLER SOKAĞI"ndan.
Zorba düzen içinde çok güç ışığı bulmak,
Kapaklandığın yerden mucizedir doğrulmak;
Yine onun onurlu sesi çıktı ROMANdan:
"SUÇUMUZ İNSAN OLMAK."
Kültür hizmetinin olur mu sonu?
ÇEVİRMENlikte de görürüz onu;
Türkçe ile ilk kitaptır Sartre'dan
"GİZLİ OTURUM" oyunu.
İnip kalkıyor eli "EVET - HAYIR" der gibi,
Sevgili Türkçesine teşekkür eder gibi;
Kanatlanmış uçuyor yıldızların üstünde
Mustafa Kemal'inin yanına gider gibi! ..
29 / 08 / 2015
Niyazi ÇetinKayıt Tarihi : 19.2.2016 17:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!