Yapayanlızlık Şiiri - Mehmet Yağcı

Bazan kalabalıklar arasında
Buz gibi bir ter sarar bedenini
Biraz üşüdüm sanırsın
Ama üşümek değildir
Asıl nedeni
İşte o an,tam içine işlemesidir
Yanlızlığın
Ama, sen bilemezsin
Yada evdeyken, birden bire
Telefona bakasın gelir,
Yani aniden
Acaba çaldıda,ben duymadım mı
Diyerek
Hatta kalkar, kontrol edersin
Cevapsız çağrı varmı,diyerek
Ama hiçbir cevapsız çağrı yoktur
Nedensizce,
Birsinin aramasını
Beklersin
İsterse yanlış arama olsun
Hiç farketmez
Sen sadece, o an
Seni çepecevre saran
O kahrolası yanlızığı
Birisiyle paylaşmak
İstersin
Sonra birden bire kapı çalınır
Kalkar bakarsın,heyecanla
Acaba kim geldi, diye
Kapıyı açarsın
Ama hiç kimse yoktur
Bir iki basamak inersin
Merdivenlerden
Ama yine hiç kimse yoktur
O zaman anlarsın ki.
Bu sana yanlızlığın
Verdiği son sinyaldir
Yani artık,
Hiç kimse gelmeyecektir
Yani artık sen, bugünde
Yanlızlığa,mahkumsun
Yani evin tüm duvarları
Bugünde üzerine gelecek
Yine duyduğun her tıkırtıya
Kalkacak
Her kalktığında birşeyler
Unuttuğunu hatırlayıp
Onu arar gibi yapacaksın
Yani yine kendi kendini kadrımaya
Devam edeceksin
En sonunda sende
Kabul edeceksin
Bugünde yanlızlığını
Hiç kimse paylaşmayacak
Ve yaptığın kağıttan tüm gemiler
Yine suda yüzmeden batacak
Yani bugünde
Sen yapayanlızsın