Yapayalın İnsana Şiiri - Seyfi Karaca

İki gönülde bir olup can bağlayınca insan insana
Ne cübbeye
Ne takkeye
Ne gravata
Ne de türbana
İnsana sevgilim
İnsana...
Gezip dolandığı sebebiyle yanıp, sebebiyle avunan
Sebebiyle dağlanıp
Sebebiyle dertleşen..
Ne şirkete, ne gruba, ne oymağa, ne formaya
Takıma yahut tertibe
Yüklenmiş gitmişim katarlarım göçten göçe yayan
Dünüm biraz ezelden firari
Yarınım sınırları konmamış mühletsiz ücra
Bugün doyasıya misafirim
Kıyasıya insana
Sevgilim
İnsana

Seyfi Karaca....Haziran / 11