Yapar Şiiri - Adem Ulutaş

Tutar geverleri bekler sırayı
Sabreden tarlaya sulama yapar
Dinlendirir ak toprakta şırayı
Sonra kaynatarak bulama yapar

Tipi vurur kar sığılar yivene
Sünelerde yuva yapar kevene
Çakmak taşı diş yapılır düvene
Ezerde sapları malama yapar

Kaputu kav yapan tuz ile yonca
Her yiğit gönlünde açar bir gonca
Sevda er kişiye takılan kanca
Çok takıp çıkarma yalama yapar

Berber usturayla eder tıraşı
Topla kılı tüyü getir faraşı
Terzi de sındıyla biçer kumaşı
Dar olan urbaya ulama yapar

Guşenede çömçe döner ahenkle
Sac kurulur tandır yanar tezekle
Kadınlar da hamur açarlar zevkle
Yufka, gilik, hopuç, bazlama yapar

Peynire mayayı kurar kursaktan
Gönlünü gözünü korur yasaktan
Deri kopup ayrılırsa tırnaktan
Cerahat parmağı dolama yapar

Pınara havut yap ahıra musur
Şer olan işlerde olma ha cesur
Ufağı tefeği saymazsan kusur
Günahlar sevabı sollama yapar

İn içinde güherçile bulunur
Odun kömürüyle kükürt alınır
Döve döve kara barut olunur
Dolma tüfek kolda sallama yapar

Kimileri aza eyler kanaat
Kimisi şımarık, suratsız zevat
Adem derki para denen mazarrat
Kimi insanları dallama yapar