Yapamıyorum Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Yol aynı şimdi, yadım aynı, yanımdaki adam, abim... Çokta değişmemişiz aslında dostum. Sadece hemen solumdaki şu taş duvara yaslanmadım bu kez, sadece ağlayıp ta yaşlanmadım. Ben senin ellerinden tutmadım. O diye bahsetmedim senden ve kinimi yutmadım. Sadece şimdi biraz daha sustum.
Ben seni giderken gördüm...Sustum.
Tıpkı uyurken olduğu gibi hani.
Ben seni ağlarken gördüm,
Sustum. cenk meydanında susar gibi
Ben seni her halinle gördüm de
Bu ilkti sanki.
Yine de sustum.
Seyrettim seni, izledim, baktım, gördüm.
Bu başka hiç bir şeye benzemiyordu.
Tam arkandan yürüdüm ve öldüm.
Sahi bu senin için bilmem kaçıncı ölüşümdü, kaçıncı yanışım?
Bu kez olmadı....
Söndüm.
Senin için hala 40 yerimden bıçaklanabilirdim.
Beterini gördüm.
Bilmukabele, sustum.
Ben seni bir başkasını severken gördüm.
Bu bir başkasını seçerken görmekten acıydı.
Bu 40 yerimden bıçaklanmaktan, bir canlı bombayı cansızcasına kucaklamaktan, bu dirseğimi duvara yaslayıp ta ağlamaktan acıydı.
Sustum.
Yine de sözümü tuttum.
Sen birine adım attın ama ben yine de sustum.
Sustum ve kustum.
Kızılcık şerbeti içtim seninle.
ve tam 4 bıçak sonra kan kustum.
yine de olsun.
Şimdi seninle yürünecek uzunca bir yol var geleceğimde.
Sen gittikten sonra ağlanacak yollara bir yol daha eklenirken bilmeden.
Şimdi seninle konuşacak şiirler birikirken heybemde,
Sensiz susacak yollara girmişim haybeden.

Attığım her adım bir fikir olarak başıma vuruyor,
Başımdaki her darbe yaşımla bir oluyor.
Ağladığım çokta belli olmasa da' sensizliği gizleyemiyorum, omuzlarımın çöküğünden...
Sensizliği özleyemiyorum, hatırlayamıyorum sen bir kez daha gelmeden.
Susmuyorum, konuşuyorum kendimle ama,
Yağmura denk ateşler boşanıyor gözlerimden.
Kirpiklerim uzun, iki gözüm yalnızdır,
Yaşım bile terk ediyor,
Sensizlikle beraberken.
Üzgünüm, unutamıyorum,
Sensizliği, üzüntümden.