Yap Boz Şiiri - Ahmet Baris Ay

Dönmek çıktı artık seçenek olmaktan
Gitmenin çizgisiz ufkunda kayboldum
Dört boyutun dört bir yanına saçıldı
Yaptıklarım bozduklarım

Mona Lisa’nın üzerinde yürüyen bir böcek gibiyim
Bazen gözlerin
Bazen dudakların
Hep solmuş çatlamış sıfatların
Ardındaki o puslu doğada
Yalnızlığın
Ormanı, gölleri, nehirleri
Adres aramayan yolların köprüsü
En yukarıda
Derinlere dalmış
Oksijeni tükenmiş bir gökyüzü

Biçimsiz şekillerde hep anılarım
Ne kadar hatırlasam da
Daha çok unuttuklarım
Bir ömüre birleştiremiyorum
Dağınık bırakıyorum bütün parçaları
Saçları gibi esmer bir ağıtın