Yansın mı bu gönül! Şiiri - Mustafa Cilasun

Karanlıklar çökünce hüznün mertliğinde
Halin muhtaç olduğu hasretin kederiyle
Mısralarla okunan o yüce aşkın halvetiyle
Yakalanamıyor bir türlü kalacak külleriyle

Bitmez çekilen setler açılmayan perdeler
Aşk özlemiyle her an yanacak mı gönüller
Hani nerede onun dilinden anlayan kalpler
Yansın bu hasretle can çekiştiren yürekler

Halden anlamayan manasızlıkta çok avunan
Yediği melanetini zahir için kurtuluşu sanan
Ritimlerin önemini unutan hülyalarda kalan
Hayatı sadece zevk için var olduğuna inanan

Her zaman sabırla beklenir ve onun uğrunda
Ne umutlarla fikirler örülür gelecekte işlenir
Nasip için hevesler her zaman tehir edilerek
Kaderin tecellisi için ruhun hikmetlisi dilenir

Dünya sadece hülyalardan ibaret mi olsaydı
Keşkeler ne kadar bu melalimizi kuşatacaktı
Ütopiler vazgeçilmezimiz rüyalar geleceğimiz
Fallarda dur durak bilmeden hala arandığımız

Acaba ile sabahlara dek pür dikkatle beklenen
Ruhumun bendinde bir ürpertiyle artık gel diyen
Nazarlarını gizleyerek itminanlığıyla nefeslenen
O an ve bitecek bir zamanda bahşedileceği bilen

Eğer gönlüm yanacaksa yansın mümtaz mefkûreyle
Gönülleri titreten enginliğinde sunduğu o gelecekte
Tuğbaların şevkiyle ruhlara ilham ettiği güzelliğiyle
Kalbin, ruha teslimiyetinde var olacak asudeliğinde