Yansın Bu Dünya Şiiri - Güven Tekin

Ağladı gözler cana,
Ölü diridir benim yanımda.
Canım çok yandı bu hayatta.
Yansın bu dünya!

Geceler oldu bana cehennem.
Yaralarımın acıları hiç dinmedi benim.
Kimseler sormadı halimi benim.
Yansın bu dünya!

Elimi uzattım tutmadılar,
Yarama merhem olmadılar,
Masum bir melektim oysa ki.
Yansın bu dünya!

Sessiz çığlık attım, duymadılar.
Çektiğim acıları anlamadılar.
Daha masum bir çocuktum oysa.
Yansın bu dünya!

Güneş utandı, doğmadı gündüzlerime.
Ay utandı, doğmadı gecelerime.
Gözyaşlarımı görmedi hiç kimse.
Yansın bu dünya!

Yıllardır kanıyor yaram.
Yine de kimseden dilemedim aman.
Sessizce eyledim feryat, figan.
Yansın bu dünya!

Herkes aşk acısı sandı,
Diyemedim kimseye derdimi.
Sessiz çığlıklarım var dedim herkese.
Yansın bu dünya!

Hıçkıra, hıçkıra ağladım.
Gecelerce kor gibi yandı yüreğim.
Anlatamadım derdimi, kederimi.
Yansın bu dünya, yansın bu dünya...

Sessiz kaldım her şeye.
Gözyaşlarım yıkadı yanaklarımı,
Kimseler bilmedi yaramı.
Yansın, yansın, yansın ulan bu dünya, yansın!