Yansımam Şiiri - Mehmet Hanifi Agirbas

Aynada yansımamı gördüm dost
Aynaya yansımış kamburlaşmış bedenim
Öteleri anlatmak zor
Ötemde belirsizlikler
Geride badireler pişmanlıklar heyhatlar..
Yıllar yıllanır soluksuz
Avucumda görmüyorum aynaya bakan
Yıllanır duygular dökülmez kağıda
Anlatıvereyim üzgün
Anlatıvereyim sitemini
Annemden öğrenmiştim en hayırlısını
En hayırsıza yönelten nefsim
Babamdan öğrenmiştim direnmeyi
En çıkmazlara sokan aklım
Yarın diye diye kükreyen kalbim
Kalmadı kuvvetim ayağım yorulmaya
Resmetmiştim ümitleri çocukça
Bu nasıl mümkün bendeki kusur
Anlatayım üzgün üzgün keşke diye diye
Yutkunuyorum gözlerim ağlamaya
Canım yana yana sana darılmaya
Bir an gitsem yedi uyuyan misali
Uyansam kasvet uykusundan
Her şey değişmeye
He şey ümitlenmeye, benzemeye
Aynadaki ben gibi değil
Dokunsam aynaya su misali
Sonsuz çember oluşmaya
Ruhum sökülmeye
Her şey iyiden olmaya
Bakıyorum konuşmuyor yansımam
En üzgün olmaya
Uyandım da gördüm dost
Yakarışım yansımıyor, direnmiyor…
Öğretmiyor olmazları
Bu nasıl bir illet ki titreyen ellerimle birlikte raks ediyor
Madem kendimi dinlemeye ahdetmiş mecalim
Çaresiz üzgün üzgün bakmaya
Madem uyandım da gördüm
Kendimi sana darılmaya
Madem sana üzgün bakan yansımama inanmış kalbim
Çıkarsın bedenimi alsın yansımam
Acıları son bulmaya