Yansımalar Şiiri - Naif Durgun

Saat -sıfır iki- otuzbeş gece yarısı;
Yatağımda usuma saplanan kelimeler çığlıklar atarak,
Köle ediyor kendisine,
Ve tüm arzularıma…
Gözlerimi yumuyorum aydınlığa doğru,
Düşünüyorum, düşlüyorum, arzu ediyorum…
Sonra yavaşça sağ gözümden başlayarak açı veriyorum.
Sol gözümde sadece burnumun ucu.
Ve bir “dang” sesi beliriyor usumda,
Düşüncelerim ve gördüklerim sevişiveriyor,
Dudaklarımdan kalemime yansıyor,
Asrın sözü;
“Gerçeklere bir gözünü kapatarak bakan,
Burnunun ucundan fazlasını göremez.”