İnsanoğlu zalimliğinin ve kıyıcılığının o kadar farkındaki bu hastalığı yüzünden dünyayı bir gün yok edebileceğini biliyor.
Bu sebepten dağların içine her türlü saldırıda ayakta kalabilecek depolar yapıyor ve bu depolara dünya üzerindeki bütün bitkilerin tohumlarını koyuyor.
Yarın eğer bir nükleer savaş çıkartırsa, bu savaştan sonra geride birileri kalmışsa eğer bu bitkileri alsınlar da dünyayı yeniden yeşillendirsinler diye.
Aslında çaresizliğin manifestosudur bu depolar. Egosuna ve tatmin olmaz hırsına gem vuramayışının manifestosu…
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta