Yansam da yakamıyorum Şiiri - Kamile Kaynak

Sana yapılanları hazmedemesen de için yanıp,kavrulsa da sen kalp kıramıyorsun.
Çünkü biliyorsun nasıl can yaktığını.
Belki izi yok kalbinde ama bir acısı var ki hemde en derinde.
Ne seni öldürüyor ne de yaşatıyor.
En büyük hırsızlık nedir biliyor musun?
Birinin umutlarını çalmak. Yapmayın.
Tutamayacağınız sözler vermeyin.
Hayalleri kurdurup sonrada o hayallerin altında bir ceset bırakmayın.
İnsanın umudu olmayınca ne anlamı var yaşamanın.
Yarı yolda bırakıp devam etmesini bekleyemezsin.
Sen ardına bakmadan gidiyorsun yaa ama o bıraktıgın yerde.
Devam edecek gücü yok, nefes alacak dermanı yok.
Bir fanusun içine hapsolmuş gibi.
Bağırsa duyulmuyor, sessiz kalsa görünmüyor.
Her yeri yara bere, içi kan ağlıyor.
Gözlerindeki yaşları yine kendi siliyor.
Gecesi,gündüzü desen belli değil.
Uyku nedir unutur olmuş.
Hisleri yok edilmiş, ruhu çekilmiş.
Akıl sağlıgı desen ilaç kutularına bağlı.
Bunları yaşayan biri kalp kırabilir mi?
Söylesene! bu kadar acımasızlık, bu kadar kötülük insanlık suçu değil mi?
Sizi bilmem ama ben yapamıyorum.
İçimdeki acı beni yok etsede başka bir kalbe acı çektiremiyorum.