Yanmakta Devayı Buldu Bu Gönlüm

Öylesi aydınlığa verdim gözlerimi,
Guruba dalıpta ağladı gönlüm.

Bir vedayla karardı da gönlüm,
Mehtabı özleyip ağladı gönlüm.

Dilim kouşurken öylesine mahçup,
Sükunu çağırıp sustu gönlüm.

Ummanlara yok hacet,
Bir katreye dalıpta ağladı gönlüm.

Filizlendim çiçek açtım baharda,
Bir hazana yenildi gönlüm.

Dedim düşmem bu deryaya,
Çaresiz yılana sarıldı gönlüm.

Güldüysemde ben binbir çehreye,
Bir çatık kaşla yetindi gönlüm.

Sardıysam kaç onulmaz yara,
Merhem bulmadı yaralı gönlüm.

Uzattım uçurumdaki dosta el,
Ama idi göremedi gönlüm.

Devran döndü uçuruma düştüm,
Uzanmadı bir el gücendi gönlüm.

Sonunda piştim de hayat kazanında,
Yanmakta devayı buldu bu gönlüm.