Gözlerinin bitki örtüsü bir cam tarlası… Bedenimi sarmış topraklarında kan kırıntıları var. Parmaklarım ucunda dudaklarının son zindanı kapanırken, alçılı kalbimde yalnızlığın telaşları büyüyor. Kabataslak çizilmiş hasretin ilk işine çıkmış bende. Sustu gelişi beğenilmeyen mevsimler gibi içim. Ne yağdırdığım yağmuru beğendirebildim, ne de açtığım güneşi. İnsanoğlu deyip geçemedim ben sana..
Mehmet SeverKayıt Tarihi : 11.2.2013 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!