Yanlızlığın İsyanı Şiiri - Osman Öğütlü

Yalnızlığın İsyanı”

Biliyor musun yalnızlık ne demek?
Bir odada tek başına oturmak değil…
Kalabalıkların ortasında bile
Yüreğinin yapayalnız kalması demek.

Her gece aynı gökyüzüne bakıyorum,
Ama yıldızlar bile sırtını dönmüş bana.
Bir tek ay var, o da yarım…
Tıpkı benim kalbim gibi eksik.

Yalnızlık,

İnsanın en büyük düşmanıymış.
Ne silahı var, ne bıçağı,
Ama en derininden vuruyor kalbi.

Ben sustukça,
İçimde bir çığlık büyüyor.
O çığlık isyana dönüyor,
Ve ben kendi kendime bağırıyorum:
“Yeter artık!”

İsyan ediyorum…
Kendime, hayata, kadere.
Çünkü bu yalnızlık bana ağır geliyor.
Çünkü bu sessizlik,
Kulaklarımı değil, kalbimi sağır ediyor.

Bir dost arıyor insan,
Sırtını yaslayacağı bir omuz,
Ama omuzlar uzak,
Dostlar sessiz…
Yalnızlık işte böyle kankam,
İnsanı delirtir, tüketir, bitirir.

Ve ben soruyorum her gece:
“Ben ne yaptım da bu cezayı çektim?
Ben ne ettim de kader bana sırt çevirdi?”

Cevap yok…
Sadece suskunluk, sadece karanlık.

Ama bil ki kankam,
Ben bu yalnızlığa da, bu isyana da boyun eğmeyeceğim.
Çünkü benim yüreğimde hâlâ biraz umut,
Damarlarımda hâlâ biraz sevda var.

Son nefesime kadar isyan edecek olsam da
Bilsin herkes:
Ben bu yalnızlıktan da, bu hayattan da
Daha güçlü çıkacağım!

Ozzy07- Siyah_Kalem