Yanlızca Ruh Ve Beden Şiiri - İsmet Zeren

Çekil ve git sessiz
Bir ay ışığında
Geldiğin denize
Yakamozu öp benim için ki
Benzemesin gözlerin
Güneş denen o densize
Bırak hayal kurayım biraz
Kendi ölümüm
Ve senin ağıtların üstüne
Bugün kavuşayım sana bırak
Diz çökeyim ruhumun derinliklerinde
Bana gülümseyen büstüne
Sessiz..
Ne kadar sessiz olursa
Bende
Şehrin karanlığın taşıyan gözlerin
Görür ki
Bir garip hüzün var şu evrende
En uzak köşesinde bile
Senin izlerin
Ben bu muyum Tanrım?
Yanlızca ruh ve beden
Hani nerde
Öyle muhtacım ki
Senin o kutsal sözlerin?