Yanlız Şair Şiiri - Sefa Birdal

Delirmiş fırtınaları kucaklayan gögsümün sızısı dinmiyor.
Yaşamın kıyısında ölümcül bir hasta gibiyim.
Hangi şehir, hangi semt, hangi sokak burası.
Nereye gittiğimi bilmeden, amaçsız gayesiz yürüyorum.

Artık tekme atmıyorum boş konserve kutularına.
Korkutmuyorum çöplükteki kedileri.
Bazen bir türkü tutturup vurmuyorum kederimin yüzüne.
Nereye gittigimi bilmeden, amaçsız gayesiz yürüyorum.

Simsiyah fabrika dumanları.
Ekmek kavgasında binlerce insan,
Renkli bir kolye gibi süslü mağaza vitrinleri.
Birbirine kenetlenmiş kaldırım taşları.
Ayak uyduruyorum onların dizilişine.
Bir gri bir turuncu, bir gri bir turuncu.
Nereye gittigimi bilmeden, amaçsız gayesiz yürüyorum.
Ve birkez daha anlyorum,
Milyonlarca insan içerisinde bana bıraktığın koca yanlızlığı.

08 Haziran 1997 / İstanbul