Yanlış Bedende Çırpınan Ruh

Yanlış bedende çırpınan ruh,
Cebimde falçatamla dolanıyorum ıssızında.
Karanlığa gizlediğin yüzlerini izliyorum bilesin,
Mahcup ayak sesinin takibindeyim.

Kimsesizliğini sorgulayabilirim her an,
Senin için değiştirebilirim şiirimi,
Hem deliyim, hem de düşsüzüm
Tehlikeliyim anlatabildim mi?

Yanlış bedende çırpınan ruh,
Geçmişimi sıkıştırdım koltuğuma,
O yüzden açamam sana kollarımı.
Her şeyi söylememiş olabilirim, mesela;
Canlı canlı yakmışlığımı sallanan atımı.

Sırdaşımsın, yükümün yarısı senin artık.
İnanmadığım için zayıfım, aciz değil.
Suskunluğum manşetlerin bakar körü,
“Şiir hayatın gazetesidir” demiş ya şair.
O yüzden haberin düşündürür ölümü.

Sen o bedende çırpınma diye,
Elim öksüze çalan mavi şiirler yazar,
Bulut gibi.
Senin için yok sayabilirim öykümü,
Uçurumdan savrulabilirim.
Bu yüzden sakıncalıyım,
Anlatabildim mi?