Yanlış Anlama Gidiyorum Şiiri - Halit Koçak

Gözlerimin ışığı, sen parmaklıkların aynası
Bana aşkı anlatan hiç okunmamış romandın sen
Hadi bana doğru koş serdim yoluna renklerimi
Bana ağlamayı öğreten günahsız bebektin sen

Kalbimdeki küçük yarada senin büyük imzan var
İçin için sızlar akar, dışa gülerde içe ağlar
Yarım değil sensizim gel tamamla eksiklerimi
Bu gönül zindan da bile hep sen diye sayıklar

Paçana yapışmış duygularım kaçsanda seninleyim
Seviyorum dediğinden beri ben o günün içindeyim
Zaman durdu güneş yakıyor ben yağmuru bekleyeceğim
Sen yaşa ben tekrarlarım, birgün sanada yetişeceğim

Ne kadar ağlayan çocuk varsa hepsi gelsin yanıma
Hayattaki en büyük oyun geldi şimdi benim başıma
En güzeliydi, en büyüğüydü korktum çaldı kalbimi
Gitti de bir yirmi yıl daha eklendi genç yaşıma

Sen sonu istedin, ben seninle mutlu sonu yaşamayı
Başka ellere bedduam yok ama bilmediler kıymatını
Gittiğin günden beri kırıldı ağaçlar gölgesizim
Sorsalar herkeze, günlerce kim anlatır senin saçlarını

Şimdi hangi en gergin yaydan çıkan ok yetişebilir hasretime
Ben evi yıkılan fakirin yıkıntıya baktığı gibi çaresizken,
Hangi oyunlara alınmayan çocuk benim gibi üzgündür şimdi
Sen bir babanın evine götürdüğü sıcak ekmek gibi değerliyken

Ayrılık ecelden yüce, ölümden korktuğun kadar aşıktım sana
Ben sözlerine sokak lambası, bir çocuğun en sevdiği oyuncağı oldum
Ben bu aşkın sonu gelmez kör ebesi, yastığa akan gözyaşı oldum
Sen çöldeki serap oldun, rüyadaki öldüm sandığım uçurum

Ben, ben olmaya çalıştım.. sen, bendeki seni bulamadın
Ya aniden gelen bir kuru öksürük oldum hayatında, tadamadın
Yada ufak bir heyecandım kalbimde, her heyecanla beni karıştırdın
Kuru yapraklar gibi biriktim kalbimde şimdi farkında mısın

Yokluğunda sahiplendim seni, yokluğunla sevdim senli rüyaları
Varlığında tuttum sevgimi elimde, katıksız sevdim senli anları
Karıncadan çok çalıştım yerden çıkardım bütün sevdamı
Yanlış anlama gidiyorum...
Benimsin dediğim anda yine kim yıkacak yaptığım yuvamı....