Hüzün Şiiri - Halit Koçak

Sen gittin ve hâlâ gidiyorsun.
Biliyor musun, yalnızlıkla arkadaş olmuşum.
Çok iyi anlaşıyorum.
Ne elinin değdiği yerlere dokunuyorum.
Ne de yırtık fotoğrafını birleştiriyorum.
Aradan sensiz kaç mevsim geçti,
Her mevsimin adını ne koymuştum hiç bilmiyorum.
Nerdeyse adını bile unutmuşum.
Beni tanıyanlardan hatırlıyorum.
Yaktığın ateş bir gün bir gün söner diye bekledim.
Oysaki,
Küçük çocukların bir yeri tutuşturduğu gibi sönmüyor.
Evet, seni gözümde çok büyütmüşüm.
Bu yangının sonu gelmiyor.

Sen gittin ve hâlâ gidiyorsun.
Verdiğin sözlere inat en derinlere iniyorsun.
Ve yalnızlık söz dinlemiyor.
Hayalini gözümden hiç çekmiyor.
Arkama bakarak yine söylüyorum geri dön
Her yerde Sen yoksun ve her yanım sensizlik.
Şair son şiirini yazmadan, kalemini en uzaklara atmadan dön.
Anla beni sevdiğim,
Bir gün olsam geçer giderdim, senden geçemiyorum.
Bil beni sevdiğim,
Gözyaşı olsam sildirtmem resmine düşerdim,
O resimde seni bulamıyorum.
Her şeyi biliyorum anladım da yine de seviyorum.
Sen gittin ve hâlâ gidiyorsun.