Yanlış Şiiri - İlyas Kaplan

şehrin merkezinden uzak bir küçük köyde
buzdan bir ışık kulesi gibiydi ay
kış ortasında yıldız dolu,
berrak bir yaz gecesi gibi
saatin gece yarısını çoktan geçtiği düşünülecek olursa
ateş böcekleri eksik sadece
etraf çok sessiz ve sıcak

yalnızlığın yağmaladığı yalnıza ram olmuş
kıyıya vurmuş balıklar gibi,
kendimi daha güvende hissettiğim
sokak lambasının ışığı dokunuyor omuzlarıma
ışıktan bir şal gibi
sarıp sarmalıyor beni karanlık gölgeleri

boğucu gecede karşılıklı oturup
birkaç saat kaçamak yapabilirdik
neleri konuşmak istiyorsak, onları
hayattan, aşktan, belki de havadan sudan

boğucu bir sıcak dalgası
soluk almak zor
yıkık binaların arasına sıkışmış
eğreti otlar kapı önlerindeki taşlıklarda
dedikodu yaparken benden daha çok

bir düşünce eşliğinde
karanlık sokaklardan ilerliyorum
sokak lambalarının çoğu da
çoluk çocuk tarafından patlatılmış
etrafta bir gariplik

dilim damağıma yapışmış
içimdeki tedirginliği söküp atamıyorum
derin düşüncelere kilit vurup
ardından sokağın tozunu toprağını savurarak
sarhoş gecenin karanlığına doğru

ellerimi ceplerime sokup
göğe bakarak ıslık çalıyorum
yağmur çiseliyor tane tane
sadece bir yere kapağı atmak için
gece yarısında benle beraber
efkarıma arkadaş

kocaman gözlü ürpertici görüntüsüyle
bir baykuşun sesi çok tiz çıkıyordu
ağaç dallarının gölgesinde kalmış
bakın, sizi korkuttuysam özür dilerim dercesine
kötü bir niyetim yoktu öylesine
sadece burada olmak için buradayım

sessizliğin dehşetinden etkilendim
zavallı bir adam mahiyetinde
işlediği bir suç ya da günahtan dolayı
bir kez daha terkine maruz birilerinin
soluk soluğa insafsızca
bataklığa fırlatılmış bir taş gibi

onca yılların gelmiş geçmişini ...
bir sürü anıları peşinde sürüklemiş
kızgınlıkları,öfkeleri,sitemleri
kin ve intikamları bir arada
birbirine karıştırarak, yalnızlıkla köpürtülmüş
içiyorum yudum yudum canımın acısını
çok derinliklerinden yüreğimin

redfer