Bir yanımız “koy ver gitsin” diyordu, yaşa doya doya,
Bir yanımız tutsak ediyordu kendine, çarpa çarpa.
İki yanımızı da biliyordum, seviyordum iki yanımızı da.
Ama en çok, bu yandaydı yaramaz sözlerimiz,
En çok bu yanla sevişiyordu çünkü gözlerimiz.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
