Yalanlardan Usandım Şiiri - Sedat Kocabey

Hiç güvenim kalmadı ne dostlara ne eşe
Hep arkamdan kurulan planlardan usandım
Direncimi düşürdü taşıdığım endişe
Sinsice sokup kaçan yılanlardan usandım

Sırrımı paylaştığım tüm elaleme yaydı
Etme eyleme dedim niyazımı yok saydı
Yemin etti söz verdi ama sözünden caydı
Dost görünüp de düşman olanlardan usandım

Kimseye yok demedim paylaştım neyim varsa
Onlar için tükettim ne ev kaldı ne arsa
Ne olurdu biride görüp halimi sorsa
Elinden ekmeğimi çalanlarıdan usandım

Bilmem daha ne kadar sürecek bu eziyet
Arz etmeye gerek yok ortada tüm vaziyet
Ömründen ömür aldı ödediğim her diyet
Yeter bıktım filandan falanlardan usandım
En ağır suçlarını üzerine yıktılar
Bana kelepçe düştü onlar masum çıktılar
Bu da yetmezmiş gibi dört duvara tıktılar
Durmadan günahımı alanlarıdan usandım

Ne yazık bu yaşımda tatmadığım acı yok
Ruhum bile yaralı böylesi bir sancı yok
Gördüm ki hiç kimsenin kimseye inancı yok
Ömrümü talan eden yalanlardan usandım