Yankısız Şiiri - Hasret Sayınta

Yankısız düşler büyüttüm savaş topraklarında.
Bazen İranlı bir çocuk oldum;
Bombaların isinde yok olan.
Bazen bir Filistinli ölüme terk edilen;

Yankısız düşler büyüttüm savaş topraklarında.
Bazen çaresiz bir anne oldum,
Çığlıklara yalınayak yürüyen;
Bazen de bir Kürt, feryadı anlaşılmayan.

Günü hiç aydınlanmayan,
En çok da geceler vurulanım ben.
Her ölümle bin kez daha ölen.
Düşmana inat öldükçe çoğalan;

Bazen muhabir oldum, elimde kamera.
Zulmün izlerine ağız dolusu kusan.
Bazen de bir milletin yüreği oldum.
Yankısız düşleri sayfalar dolusu yazan.

Yankısız düşler büyüttüm savaş topraklarında.
En çok da çocuk oldum;
Sokaklarda doyasıya oynayamayan;
Yaşamadan vurulan, büyümeden ölen.

Halk oldum, millet oldum, vatan oldum.
En çok da toprak oldum kanla sulanan.
Bütün zulmü, acıyı üzerinde taşıyan;
Ana oldum çığlık çığlığa doğurup yok olan.

Yankısız düşler büyüttüm savaş topraklarında.
İnsan olamadım dünya denen deryada.
Yaşayamadım, gözyaşı dolusu gülemedim.
Bulut olum, güneş oldum, toprak oldum.