Çocuktum ben,
yamalı elbiselerimden dökülen yağmur taneleriyle büyürdü çiçekler.
zaman göz açıp kapayıncaya dek sürgün hayatımın tutsaklığında nefes alırdı.
papatyalar büyütürdüm küçük bahçemin güneşe açılan penceresinde
duvar diplerinde dururdu kırık oyuncaklarım
oyunlar oynardım onlarla




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta